Καλοκαίρι 1994. Τότε άρχισαν όλα. Δεν τον γνώριζε τον ετεροθαλή αδερφό του γαμπρού της η Μυρτώ. Όταν τον πρωτοείδε, τα χέρια τους σφίχτηκαν λίγο περισσότερο, τα βλέμματα διασταυρώθηκαν πολλές φορές. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Μόνο εγώ. Εγώ έπιασα στον αέρα να φεύγει από κοντά μας η Μυρτώ... να χάνεται στα μάτια του άλλου. Πού θα οδηγούσε αυτή η σχέση; Από ποια σκοτεινά μονοπάτια έπρεπε να περάσουν; Πώς θα αντιδρούσε ο άντρας της και η κόρη της; Πώς θα αντιδρούσε προπαντός ο γιος της, με τη μεγάλη αδυναμία που είχε στον πατέρα; Πώς θα συγκρατούσε τον μεγάλο του θυμό; Κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί τότε αυτό το αδιέξοδο...