Το λαϊκό και το λόγιο στοιχείο, το ντόπιο και το ξένο, το ρομαντικό και το νατουραλιστικό, το μυθιστορηματικό και το διηγηματογραφικό, το αφηγηματικό και το σκηνικό, το δυναμικό και το στατικό. Ό,τι απομένει από το έργο αυτό δεν είναι μόνο το άνοιγμα ενός δρόμου που θα οδηγήσει στην άνθηση της νεοελληνικής διηγηματογραφίας είναι το ίδιο το σώμα του κειμένου, σφριγηλό, ανθεκτικό στο πέρασμα του χρόνου και ανεξάντλητο σε ερεθίσματα.